Στον απόηχο της Ναυμαχίας: Επεισόδιο 1

Έπεσε η αυλαία των εκδηλώσεων της Ναυμαχίας και τώρα ήρθε η ώρα της αξιολόγησης του αποτελέσματος. 

Όπως συμβαίνει σε κάθε τέτοια περίπτωση καλό είναι για τους διοργανωτές «μικρό καλάθι πάντα να κρατούν» πριν τις εκδηλώσεις,για να μπορούν να το γεμίσουν με το κλείσιμο αυτών.

Ή όπως έλεγε και αρχαίος σοφός «μηδένα προ του τέλους μακάριζε».

Θα μεταφέρω αυτά που εισέπραξα:

Εκδήλωση Παρασκευής με την ορχήστρα της ΝΕΡΙΤ:

Πολλά ειπώθηκαν και ανακοινώσεις βγήκαν από το ΣΥΡΙΖΑ Ναυπακτίας για τη συγκεκριμένη εκδήλωση.

Τα προσπερνώ.

Η αλήθεια είναι ότι το σκηνικό ήταν εντυπωσιακό. Καλό δηλαδή το περιτύλιγμα αλλά προβληματικό το περιεχόμενο. 

Κλασική μουσική και μάλιστα με άγνωστο ρεπερτόριο για τους πολλούς κοινούς θνητούς που πιάσανε το μεντένι και τα τραπεζάκια των μαγαζιών του Λιμανιού μαζί με τις αθώες φωνές των παιδιών που κυκλοφορούσαν (και καλά κάνανε τα παιδάκια) στο λιμάνι, δεν γίνεται.

Η κλασική μουσική είναι για κλειστούς χώρους, ειδικά όταν οι θεατές δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοια ακούσματα.

Εκδήλωση Αναπαράστασης της ναυμαχίας

Αν κρίνει κανείς από το καλοφτιαγμένο σκηνικό στην προβλήτα κάτω από τον Ανεμογιάννη και στον Φάρο και αν αυτό το συνδυάσει με όσα διαδραματίστηκαν στην αναπαράσταση δεν μπορεί παρά να μην σκεφτεί τα τραγουδάκια (και πιστεύω ότι θα συμφωνήσει μαζί μου σε αυτό και ο αντιδήμαρχος κ. Καρακώστας που έχει αποκτήσει ειδίκευση σε αυτό τον τελευταίο καιρό)

ΝΑΥΤΗΣ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ..

                                      ή

ΚΑΡΑΒΙΑ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΙΑΣΑΝΕ ΤΑ ΟΡΗ

Στήθηκα λοιπόν να δω το διαφορετικό, όπως το είχε προαναγγείλει ο αντιδήμαρχος κ. Ράπτης.

Την ουσία και όχι την παρουσίαση ενός ιστορικού γεγονότος.

Περίμενα να βιώσω την άλλη διάσταση, όπως μου είχε πει στο τηλεοπτικό σποτ ο αντιδήμαρχος πολιτισμού και οι συνεργάτες του.

Στημένος λοιπόν μέσα στο πλήθος προσπάθησα για μια ώρα να μείνω αφοσιωμένος ως καλός μαθητής του δημοτικού σχολείου  και να παρακολουθήσω τη δασκάλα που μας διάβαζε την ιστοριούλα για τη ναυμαχία της Ναυπάκτου.

Αριθμούς άκουσα, γεγονότα άκουσα αλλά αναπαράσταση δεν είδα. 

Δεν είδα  να γίνεται αναπαράσταση της μάχης στη θάλασσα ούτε πήρα κανένα απολύτως μήνυμα από το ιστορικό γεγονός.

Τη συγκεκριμένη παράσταση θα προτιμούσα να τη δω και να την απολαύσω καθιστός σε μια θεατρική αίθουσα.

Ως θεατρική παράσταση σε κλειστό χώρο ίσως να έπαιρνε καλές κριτικές.

Όμως εμείς δεν καλέσαμε τόσο κόσμο να έρθει να δει θεατρική παράσταση αλλά αναπαράσταση της ναυμαχίας.

Και έχουμε την τύχη να έχουμε θάλασσα και ενετικό λιμάνι.

Τι απομένει λοιπόν να κάνουμε;

Να δημιουργήσουμε την ατμόσφαιρα ώστε ο θεατής να νιώσει ότι συμμετέχει σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός, που έγινε στη θάλασσα, όχι στη στεριά ούτε στον αέρα με ακροβάτες που είχαν μάλιστα και κάποιες αστοχίες.

Δεν χρειαζόμαστε να μας διηγηθούν ιστορία, μπουχτίσαμε από αυτόν τον τρόπο μάθησης στα σχολεία μας.

Εδώ θα συμφωνήσω με τον Δήμαρχο κ. Λουκόπουλο  που λέει:

«Δεν χρειαζόμαστε άλλο κατηχητικό».